چنديست کبوتران انتظار، شهپر طاقتشان زخم خورده

فراقيست که دخيل التيامش شفاخانه‌اي مي‌طلبد همزاد روح و ريحان

نگاهي مي‌خواهد هم شأن چشم پيامبران، و بهانه‌اي مي‌جويد همچون سحرگاه نيمه‌شعبان

تا سوار بر مرکب سجاده‌اي از نور و بلور، سرمست جام ظهور از خم قرآن و زبور،

هم صدا با دل‌هاي منتظران صبور سرود فرج بخواند.

                                                (ويدا اماني)