دل را موجی از احترام فرا می گیرد، وقتی یاد پرشکوه کاظم آل محمد علیه السلام بر آن سایه می افکند

جان، شیفته زیارت کاظمین می شود  آنگاه که از فضیلتهای آن «عبدصالح» یاد می شود.

امروز پس از گذشت  دوازده قرن از میلاد  و حیات آن پیشوا هنوز هم نامش فضیلت خواهان  و فرزانگان را به تکریم وا می دارد.

از نامش حلم می بارد و  و خشم، از حلمش می گریزد.

کرامتش، آبروبخش مکتب و مذهب است و علوم جوشان  و میراث ماندگار علمی او  چشمه زلال معرفت است.

عبادت و تهجدش، سرمشق عارفان و شب زنده داران است و صبر پرشکوه و هارون شکنش، الگوی صبوری و مقاومت در برابر ستم است.

سلام بر سجاده خیس از اشک مناجاتهای نیمه شبش

سلام بر قنوت دستان بسته به زنجیرش

سلام بر جان خدائیش، که باب الحوائج و سلام بر مرقد نور افشانش که آسمان تیره عراق را روشن ساخته است.

سلام بر برکتهای وجودی او  بر ذریه پاک و شریفش و بر همه موسوی نسب ها ی دنیا  که میوه هایی از آن بوستان  سرسبز و خرمند.

منبع: رواق روشنی، جواد محدثی