با نظر به اهمیت و جایگاه علم و اخلاق ، دانسته می شود که این دو  باهم و در کنار هم  برای سعادت بشر لازم و ضروری است.

برای رسیدن به شناخت، علم نیاز داریم و برای اینکه مقصد شناخته شود  و جهت حرکت انسان  برای رسیدن به مقصد که همانا تکامل و سعادت است، بشر نیازمند ایمان است  ویکی از شاخه های

ایمان که هم در وجود خود فرد و هم در روابط اجتماعی او موثر است ، اخلاق است.

دانشجو به عنوان قشری است که اکثریت جامعه را به خود اختصاص داده  است، بایستی خود را به دو سلاح علم و  اخلاق مجهز نماید و الا آثار و پیامدهای  ناگوار ناشی از تک ساختی شدن را در

پی خواهد داشت.

با تامل در کتب و متون مربوطه به دست می آید که  یک دانشجو باید گامهایی را مانند تهذیب ، غنیمت شمردن جوانی و… بردارد و خودش را آراسته به فضایل اخلاقی نماید  تا در جهت نیل به

اهداف عالی علمی و معنوی موفق باشد.

تناسب داشتن علم با فکرو ذهن دانشجو، مقلد نبودن او در زمینه فراگیری علوم و نیت و انگیزه و امثال اینها نکات مهمی است که دانشجو باید رعایت کند.

در رابطه با روابط استاد و دانشجویی دانشجو باید  سعادت خود و احترام به کسی که در حق او  این فداکاری و احسان را بدون غرض ورزی انجام می دهد و او را از تاریکی جهل به روشنایی

علم  سوق می دهد،  وظایفی بر عهده دارد که در این راه نباید کوتاهی کرده و از نتایج  نیکوی عمل به آنها چشم پوشی نکند.

آسیب هایی هم در این راه ممکن است متوجه این قشر بشود که با واقع بینی و تلاش برای کسب بینش و  آگاهی صحیح و همنشینی با افراد آگاه  می توان از صدمات این آسیب ها در امان بود.

اخلاق و آداب دانشجویی( چکیده پایان نامه سطح 2 خانم سلطانعلی زاده مدرس مدرسه علمیه بناب و تبریز)