دست ها غرق گنا هند : كجايي آقا؟

چشم ها خیره به راهند: کجایی آقا؟

رخصت ناله زدن نیست در این تاریکی!

ناله ها در ته چاهند ؛ کجایی آقا؟

بغض در دامنه ی حنجره جا خوش کرده ست

سینه ها بستر آهند ؛کجایی آقا؟

ابر هایی که به تنهایی خود بالیدند

لکه بر چهره ی ماهند ؛ کجایی آقا؟

حرف خورشید که پنهان شده این است امروز

روزها بی تو سیاهند کجایی آقا؟

سروده ی :اسداله خندان املشی