آيت الله العظمي مرعشي نجفي( قدس سره) كه در بيشتر علوم اسلامي صاحب نظر بود و تاليفات ارزشمند ايشان كه نزديك به صد و پنجاه اثردر موضوعات مختلف است –    تمـامي اين توفيقات خـود را از بركت محبت به پـدر و دعـاي والـدين مي داند و او در خـاطرات خـود چنين مي گويد : زماني كه در نجف بوديم ، يك روز مادرم فرمودند : پدرت را صدا بزن  تا براي صرف نهارتشريف بياورد. حقير به طبقه بالا رفتم و ديدم پدرم در حال مطالعه، خوابش برده است . مانده بودم چه كنم ، از طرفي مي خواستم امر مادرم را اطلاعت كنم و از طرفي ديگر مي ترسيدم با بيدار كردن پدر باعث رنجش خاطر او گردم . خم شدم و لبهايم را كف پاي پدر گذاشتم و چندين بوسه برداشتم ، تا اين كه در اثر قلقك پا ، پدرم از خواب بيدار شد و ديد من هستم ، وقتي اين علاقه و ادب و كمال و احترام را از من ديد ، فرمود : شهاب الـدين تو هستي ؟ عرض كردم : بلي آقا . دو دستش را بسوي آسمان بلند كرد و فرمود : پسرم خداوند عزتت را بالا ببرد ، وتو را از خادمين اهل بيت (عليهم السلام) قرار دهد حضرت آيت الله مرعشي نجفي مي فرمايد : من هر چه دارم از بركت آن دعاي پدرم است .