کافر عشقم اگر جز تو دلم با دگر است‏

     غير چشمان تو در ديده مرا کي نظر است‏

        خبر از خويش ندارم بسراپاي وجود

          دل ديوانه ز هر نيک و بدي بي‏خبر است‏

              گل صحرايي و بي‏رنگي ايام نگر

                نگرانم که در اين وادي خونين اثر است‏

                  سوي هر باغ و چمن مرغ دلم زد پر و بال‏

                     تا مگر بر گل رويت برسم کاين هنر است‏

                       ماه و خورشيد اگر جلوه گر ديده ماست‏

                         ماه و خورشيد جمالت بدلم جلوه گر است‏

                            ز ازل تا بابد قصه شيدايي ماست‏

                               ثمر اين دل آشفته ز تو چشم تر است‏

                                 راه طوفانيم از عشق بکوي تو رسد

                                    ديده عقل نگر در همه جا کور و کر است‏

                                      شرم بادم چو ز تزوير ز کوي تو روم‏

                                         خام باشم که نگيرم سخنت کان گهر است‏

                                           بفناجويي خود همره احمد قدمي‏

                                              بگذاريد که آفاق پر از شور و شر است‏