روز دوم: قرآن

جايگاه قرآن

; «[اي رسول ]اگر ما اين قرآن را بر كوه نازل مي كرديم مشاهده مي كردي كه كوه از ترس خدا خاشع و ذليل و متلاشي مي گشت.» (14)

برخي از ويژگي هاي قرآن

1 - وسيله رحمت و هدايت: «هدي و رحمة للمؤمنين » (15) ; «هدايت و رحمت براي مؤمنان است.»

2 - رهبر: پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: «عليكم بالقرآن فاتخذوه اماما قائدا; (16) بر شما باد به قرآن، آن را پيشوا و رهبر خويش قرار دهيد.»

3 - برترين گفتار: «الله نزل احسن الحديث » (17) ; «خداوند برترين گفتار را نازل كرد.»

4 - شفاي دردها: «ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة » (18) ; «ما آنچه از قرآن مي فرستيم شفاي دل و رحمت است.»

5 - جامعيت: قال رسول الله صلي الله عليه و آله «من اراد علم الاولين و الاخرين فليقرء القرآن; (19) هر كس علم اولين و آخرين خواهد، قرآن بخواند.»

ملا صدرا در مقدمه تفسير سوره مباركه واقعه مي فرمايد: «بسياري به مطالعه كتب حكما پرداختم تا آنجا كه گمان كردم كسي هستم ولي همين كه چشم بصيرتم باز شد، خود را از علوم واقعي خالي ديدم، در آخر عمرم به فكر فرو رفتم كه به سراغ تدبر در قرآن و روايات محمد و آل محمد بروم. من يقين كردم كه كارم بي اساس بوده است. زيرا در طول عمرم به جاي نور در سايه ايستاده بودم. از غصه جانم آتش گرفت و قلبم شعله كشيد تا رحمت الهي دستم را گرفت و مرا با اسرار قرآن آشنا كرد و شروع به تفسير و تدبر در قرآن كردم، در خانه وحي را كوبيدم درها باز شد و پرده ها كنار رفت و ديدم فرشتگان به من مي گويند: سلام عليكم طبتم فادخلواها خالدين. من كه اكنون دست به نوشتن اسرار قرآن زده ام، اقرار مي كنم كه قرآن درياي عميقي است كه جز با لطف الهي امكان ورود در آن نيست ولي چه كنم عمرم رفت، بدنم ناتوان، قلبم شكسته، سرمايه ام كم، ابزار كارم ناقص و روحم كوچك است.» (20)

مرحوم فيض كاشاني در رساله انصاف مي فرمايد: «من مدت ها در مطالعه مجادلات متكلمين فرو رفتم و كوشش ها كردم ولي همان بحث ها ابزار جهل من بود. مدت ها در راه فلسفه به تعلم و تفهم پرداختم و بلند پروازي هايي را در گفته هايشان ديدم، مدت ها در گفت و گوهاي اين و آن بودم، و كتاب و رساله ها نوشتم و گاهي ميان سخنان فلاسفه و متصوفه و متكلمين جمع بندي مي كردم و حرف ها را به هم پيوند مي دادم، ولي در هيچ يك از علوم دوايي براي دردم و آبي براي عطشم نيافتم. بر خود ترسيدم و به سوي خدا فرار و انابه كردم، تا خداوند مرا از طريق تعمق در قرآن و حديث هدايتم كرد.»

امام خميني رحمه الله مي فرمايد: «و اين جانب از روي جد; نه تعارف معمولي مي گويم كه از عمر به باد رفته خود تاسف دارم. شما اي فرزندان برومند اسلام! حوزه ها و دانشگاه ها را به شؤونات قرآن و ابعاد بسيار مختلف آن توجه دهيد، تدريس قرآن را در هر رشته اي محط نظر و مقصد اعلي (نه در حاشيه) قرار دهيد. مبادا خداي نخواسته در آخر عمر كه ضعف و پيري بر شما هجوم كرد از كرده ها پشيمان و تاسف بر ايام جواني بخوريد همچون نويسنده.» (