يكى از مسئولين مى گفت : در جزيره آزاد شده((فاو))بودم ، با يك رزمنده مخلص از سپاهجمهورى اسلامى ايران ، اندكى ، هم صحبت شدم .
به او گفتم : چندى است كه در جبهه ها هستى ؟
گفت : پنجسال .
گفتم : قصد دارى ، چه مدت ديگر در جبهه بمانى ؟
گفت : تا انقلاب حضرت مهدى (عج ).
گفتم : پس از پى روزى كجا مى روى ؟
گفت : به سوى قدس ، براى آزاد سازى بيت المقدس .
گفتم : اگر فرصتى بدست آمد و به محضر امام خمينى (مدظله العالى ) رفتى چه مىگوئى ؟
گفت : ((براى چه به خدمت امام بروم ؟ مگر من چكار كرده ام كه لياقت شرفيابى بهحضور او را داشته باشم)).
گفتم : فرضاً اگر موفق شدى و به محضر ايشان رفتى ، چه مى گوئى ؟
گفت : نخست دستش را مى بوسم و سپس مى گويم اى امام عزيز، جانم به فداى تو باد((تو با انقلاب و قيام خودت ، قلب پيامبر (ص ) را شاد كردى … دعا كن كه ما همچنانكهبا دشمن برون مى جنگيم ، با دشمن درون (شيطان نفس ) نيز بجنگيم و بر آن پيروزشويم)).
درود بر تو اى پاسدار و بسيجى قهرمان و مخلص و بى توقع ، كه عارفان وارستهبايد قربان كلام از دل برخاسته و خالص تو شوند.