شب جمعه ست …هوایت نکنم می میرم

یادی از صحن و سرایت نکنم می میرم

ناله و شکوه حرام است بر عشاق ولی

از فراق تو شکایت نکنم می میرم

سجده بر خاک شما سیره ی هر معصومی ست

سجده بر  تربت پاکت نکنم می میرم

دوریت درد من و نام تو درمان من   است

تا خود صبح صدایت نکنم می میرم

به دعا کردن تو نوکر این خانه شدم

هر سحر,شکر دعایت نکنم می میرم

“وضع من را به خدا روضه تو سامان داد

من اگر گریه برایت نکنم می میرم”

جان ناقابل  من کاش فدای تو شود

اگر این جان به فدایت نکنم می میرم

شعر هایم همگی درد فراق است ببخش

صحبت از کرب و بلایت نکنم می میرم.

شعر از :محمد جواد شیرازی