حدیث سینههای گلگون
حدیث سینههای گلگون
یاران مردانه رفتند؛ اما هنوز تکبیر وفاداریشان از منارههای غیرت این دیار به گوش میرسد. یاران عاشقانه رفتند؛ اما هنوز لالههای سرخ دشتهای این خاک به یمن آنان به پا ایستادهاند.
یاران غریبانه رفتند؛ اما هنوز بوی عطر جانمازشان شعر سپید یاس را میسراید. یاران رفتند و هنوز نام و یادشان زینتبخش کوچههای شهر است.
… و، من و تو،!
در این ساحل باشکوه و امن آنان ایستادهایم و در این حضور عطرآگین و آسمانیشان در آرامشیم و از سرخی آنان دشتهایمان سرخ و لالهگون است.
آنان مردان همیشه جاویدان این دیار دلیرانند. آنان آینههای تمامنمای راه عزت و شرف من و تواند. … نگاه کن! نور از پیشانیهای به خاک افتاده آنان میطرواد. برخیز! دست در دست هم دهیم و در امتداد مهر بمانیم!
سلام ای زمینیها ؛ برای آسمانی شدن هنوزفرسخهاراه باقیست، نام آوران گمنام شهر، دیاروکشورمان راقشنگ بخاطربسپارید و بعد به این نکته حضرت آقا دقت کنید، امام خامنه ای می فرمایند که : بهترین مردنها شهادت است ، بالاترین اجرها برای انسانی که در راه خدا مبارزه می کند نوشیدن شربت گوارای شهادت است ، خوشابه حال آن عزیزان و گوارا باد بر آنها این نعمت بزرگ الهی! آنها با شهادت اجرشان راگرفتند، شهادت یعنی واردشدن درحریم خلوت الهی و مهمان شدن بر سر سفره ضیافت الهی، این کم چیزی نیست، این خیلی با عظمت است، پروردگارا تو را به حق خون شهیدان، تو را به حق اوِلیائت، تو را به حق صاحب الزمان (ارواحنا فداه)، مرگ مارا هم به شهادت در راه خودت قرار بده …