قال عليه السلام: الِّلسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ(حکمت 57)

ترجمه:امام علی (علیه السلام )فرمودند:زبان (مانند حیوان)درنده ای است که اگر به حال خود واگذار شود،می گزد(وسبب تباهی شخص می شود).

مفهوم:این حکمت خطر زبان را گوشزد می کندکه اگر از خدمت عقل در آید،خوی درندگی و حیوان صفتی به خود می گیردوبه دیگران آسیب می رساند.این حکمت دارای این پیام استکه افسار زبان همیشه باید در خدمت عقل باشد.