از سر نياز
از سر نياز
کمي تأمل کن … وقتي فکر مي‌کني بر داشته‌ها و نداشته‌هايت، براي کدام يک بيشتر حسرت مي‌خوري؟ براي آنکه (و آنچه) داشته‌اي و از دستش داده‌اي يا براي آنکه (و آنچه) نداشته‌اي و فقط وصفش را شنيده‌اي؟
بدون شکّ، احساس حسرت ما بر فقدان آنانکه داشته‌ايم قوي‌تر خواهد بود. فقدان هر عزيز براي ما حسرت‌بار بوده و هست. وقتي نعمت وجود و حضور هر يک از اينان را چشيده باشيم و ساية محبت‌شان، و علم و تجربه‌شان بر سر ما بوده باشد، فقدان آنان حسرت‌بارتر است. و چقدر فرق است ميان احساس بي‌پدري کسي که سال‌ها زير ساية پدر، بزرگ شده با او که از دوران کودکي و طفوليت از اين نعمت محروم شده است.
ما لذت حضور هيچ يک از امامان معصوم(ع) را نچشيده‌ايم. ساليان سال است که کسي درک اين حضور را نداشته است و همه ما در حسرت ديدار و درک حضور ايشان مي‌سوزيم (هر يک به فراخور حال و روزمان). حال اگر امام زمان ما چند صباحي حاضر بودند (به معناي غايب نبودن) و بعد دوران غيبت پيش مي‌آمد، آيا وضع و حال ما همين بود که هست؟
اگر لذت بودن با امام و زير ساية لطف و محبت و حکومت عدل ايشان بودن را مي‌چشيديم و بعد از اين وصل، جدايي دست مي‌داد آيا حسرتي که بر دل‌هايمان مي‌ماند دو صد چندان نبود؟ مطمئناً دعاي ما رنگ و بوي ديگري داشت، خواهش و طلب نبود، اصرار بود. التماس بود. دعا از سر نياز و درد و احتياج بود. زندگي‌هاي ما متفاوت مي‌شد و دغدغه‌هايمان نيز. بيش از آنکه در روزمرگي‌هاي زندگي گم شويم و روز به روز بيشتر از اين حسّ فراق فاصله بگيريم، از قافلة حسرت به‌دلان و سوختگان وصالش جا نمي‌مانديم.
خوشا به حال آنانکه حسرت به دل‌ترند در فراق امام زمانشان با آنانکه درک حضورش را نکرده‌اند (حضور به معناي ظهور از پس پردة غيبت). آنانکه امام زين‌العابدين (ع) دربارة‌شان فرموده‌اند:
اهل زمان غيبت او که قائل به امامت او و منتظر ظهور او باشند، برتر از مردمان هر زمان ديگر هستند زيرا خداي تبارک و تعالي به آنها آن‌قدر عقل، فهم و شناخت عطا فرموده است که غيبت امام در پيش آنها چون زمان حضور شده است، خداوند اهل آن زمان را همانند مجاهداني قرار داده که در محضر رسول اکرم(ص) شمشير مي‌زنند آنها مخلصان حقيقي و شيعيان واقعي و دعوت‌کنندگان به دين خدا در آشکار و نهان هستند.1
دعا کنيم که از اينان باشيم و دعا کنيم از ته دل براي آقايمان و براي درک حضورش و التماس کنيم تعجيل در ظهور ايشان را و تلاش کنيم براي کسب معرفتش که از جمله وظايف منتظران در عصر غيبت درخواست معرفت امام عصر(ع) از خداوند است.
پي‌نوشت:
1. سليمان، کامل، روزگار رهايي ، ترجمة علي‌اکبر مهدي‌پور، ج 1، ص 371 ، ح 387.
ماهنامه موعود شماره 87
معصومه نجفي مطيعي
