14:در نظافت مدرسه به مستخدمان مدرسه کمک می کنند .

15:با توجه به اینکه در حجره هم غذا هستند ،می کوشند غذای خوب را به هم حجره ای واگذار کنند؛البته بدون اینکه دوستشان متوجه شود.

16:به پدر و مادر خود احترام ویژه می گذارند.

17:طلبه ها به بحث ریا بسیار حساس اند و می کوشتد کارهای خوب آنها برای کسی مشخص نباشد.

18:در کمک به دوستان و دیگران بسیار کوشا هستند؛حتی برخی طلبه ها ی مجرد شهریه های خود را در راه کمک به دیگران مصرف می کنند.

19:حق الناس از موضوعاتی ست که طلبه ها آن را در ذهن دارند ؛مثلا در کفش کنی که کفش ها بر روی زمین جمع شده است ،پای خود را روی کفش دیگران نمی گزارند.

20:به مسائل مالی کاملا دقت دارند و از مال حرام و شبهه دار دوری می کنند؛مثلا وقتی جهت صله رحم به خانه فامیل می روند،اگر به اموال صاحب خانه شک کنند به مقدار استفاده از آن (چای و میوه)-بدون اطلاع میزبان- خمس آن را پرداخت می کنند.

21:می کوشند در هر ماه حداقل یک روز را روزه بگیرند.

22:طلبه ها می کوشند به مرور خواب خود را کم کنند و بیشتر به مطالعه و مباحثه بپردازند.

23:طلبه ها در سلام کردن به دیگران  پیشی می گیرند .

24:درخواندن کتاب هایزندگانی عالمان و عارفان فعل هستند.

25:به صر فه  جویی حساس اند ،به ویژه در باره نان ،در هنگام وضو گرفتن نیز اب را باز نمی گذارند.

التماس دعا…

بر گرفته از مجله حاشیه (ما هنامه فرهنگی -اجتماعی)ص،25

اشاره ای به منافعی از قرآن

رسو خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

1:بهترین عبادت قرائت قرآن است.

2:خداوند کیفر نمی کند قلبی را که قرآن را حفظ کند.

3:هر کس قرآن را بخواند و آن را آشکارا کند و حفظ نماید،خداوند او را داخل بهشت کند؛و او را شفیع ده نفر از اهل بیتش که تمام آنها اهل دوزخ باشند قرار دهد.

4:حاملین قرآن معروفین اهل بهشتند و در وصیت خود به حضرت علی علیه السلام فرمود:بر تو باد به تلاوت قرآن در هر حال.

5:هر که قرآن بخواند به عهد خدا وفا کرده است.امام صادق علیه السلام فرمود:قرآن عهد خداوند است به سوی خلقش ؛در حقیقت برای مرد مسلم سزاوار است در عهد او بنگرد و از آن هر روز پنجاه آیه بخواند.

علی بن الحسین علیه السلام می فرمود:قرآن خزانه خداوند است؛هر زمان که خزانه باز شود سزاوار است که تو بنگری به آنچه که در آن است.

مطلب ادامه دارد…

برگرفته از کتاب:شفا و درمان با قرآن /مجتبی رضایی،ص20

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرمایند:

ما به شما( شیعیان خود )توجه داریم و از یادتان غافل نیستیم.

بحار الانوار،ج53،ص175

“آقا"ردای سبز امامت مبارکت

پوشیدن لباس خلافت مبارکت

آخرین ذخیره زهرایی حسین

آغاز روزگار امامت مبارکت

اللهم عجل لولیک الفرج…

دیشب همزمان با آغاز عید ولایت مولا و سرور جهانیان مراسمی با شکوه و به یاد ماندنی با حضور مدیریت محترم حوزه سرکار خانم موسوی و جمعی از طلاب برگزار شد در این جشن با شکوه که در حجره 19 بر پا گردید سخنرانی با موضوع چگونه با امام  زمان خود عهد ببندیم توسط معاونت محترم فرهنگی خانم میهن دوست ایراد گردید و سپس از طلاب در خواست شد تا با بیان بهترین خاطره دوران طلبگی و حجره نشینی  محفل را مصفا بکنند و در آخر به بهترین خاطره هدیه ای اهدا شد.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند:

تقوای الهی را رعایت کنید،و زینت بخش ما باشید و مایه ننگ ما قرار نگیرید،سعی کنید افراد را به محبت و علاقه ما جذب کنید و زشتی ها را از ما دور نمایید،درباره ما آنچه از خوبی ها بگویند صحیح است و ما از هر گونه عیب و نقصی مبرا خواهیم بود.

بحا رالانوار،ج75، ص372

شهادت امام حسن عسکری علیه السلام را محضر خلف صالح ایشان امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و عموم شیعیان آن حضرت تسلیت عرض می نماییم.

خلقیات طلبگی

هر قشری از جامعه ممکن است با توجه به اوضاع فکری و محیط خود،خلقیات خاصی داشته باشد.طلبه ها نیز خلقیات خاص خود را دارند که عمدتاً برخاسته از فرهنگ اسلامی و شیوه زندگانی بزرگان است البته ممکن است این رفتارها در دیگران نیز مشاهده شود .این خلقیات برای کسانی که با طلبه ها زندگی کرده باشند آشنا و عادی باشد؛این مطلب با حال و هوای اوایل طلبگی و زندگی در مدرسه تنظیم شده است.

1:طلبه ها می کوشند در همه حال با وضو باشند؛حتی در سخت ترین شرایط.

2:به استاد احترام می گذارند؛مثلا در راه رفتن،یک قدم عقب تر از استاد گام بر می دارند پس از نشستن استاد می نشینند،پیش از استاد صحبت را آغاز نمی کنند و همیشه در برابر استاد می نشینند.

3:به مباحث اخلاقی علاقه مندند و داشتن استاد اخلاق از دغدغه های اصلی آنهاست.

4:در زندگی با هم حجره ها پول،جیب و امکانات زندگی انها مشترک است و به معنای واقعی برادرانه زندگی می کنند.

5:به ظواهر خود زیاد اهمیت  می دهند؛لباس اتو کشیده,موهای شانه کرده  و…

6:می کوشند کمتر با نامحرم رو به رو شوند و در رویارویی با نامحرم به زمین خیره می شوند.

7:به کتاب های خود احترام می گذارند؛مثلاً هنگام خواب  یا استراحت پای خود را به سمت کتاب دراز نمی کنند.

8:می کوشند کمتر عکس بیندازند؛یعنی زیاد مطرح نشوند.

9:پشت سر استادان غیبت نمی کنند ؛چون معتقدند این مسئله به توفیقات علمی شان آسیب جدی می زند.

10:طلبه ها به خرید کتاب و نگهداری آن علاقه مند هستند.

11:معمولاً کفش دیگران را جفت می کنند و در هنگام ورود و خروج می کوشند در سمت چپ قرار گیرند تا نفر آخر باشند.

12:طلبه ها در موضوع احترام به دیگران حساسند و معمولاً به احترام دیگران از جای خود بر می خیزند؛حتی اگر شخص مقابل بچه باشذد.

13:برخی از طلبه ها به اقامه نماز شب حساس اند و مهم تر اینکه تلاش می کنند این کار پنهانی انجام گیرد.

این مطلب ادامه دارد…

برگرفته از مجله حاشیه (ماهنامه فرهنگی و اجتماعی سال سوم مهر 1393) صفحه25

تجمع عظیم طلاب خواهران به همراه سایر مردم شریف شهرستان بناب در مصلی اعظم همزمان با 9 دی ماه روز بصیرت و میثاق امت با ولایت

امروز 9 دی ماه روز بصیرت و میثاق امت با ولایت و سومین یادواره سرداران و 370 شهید شهرستان بناب مراسمی پر شکوه با حضور سردار پور جمشیدیان  برگزار می گردد همچنین طلاب محترم خواهران نیز با شرکت در این مراسم عشق  و ارادت خود را به ولایت نشان داده و با شهیدان بیعتی دوباره می بندد.

امام رضا علیه السلام:

هر کس در مجلسی نشیند که امر ما در آن زنده شود،در روزی که قلب ها می میرند ،قلبش نخواهد مرد.

مرغ دلم شور نوا می کند

ذکر علی بن رضا می کند

می پرد و می رود از سینه ام

آه که عشق تو چها می کند

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است

یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای

آنجا برای عشق شروعی مجدد است

شهادت سلطان خراسان هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت تسلیت باد…

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:از خداوند؛ بلند مرتبه ترین چیزها را  در خواست کنید !اصحاب عرض کردند یا نبی خدا چطور  بلند مرتبه ترین چیزها را بطلبیم؟با زبان گویا یا با عملمان؟ فرمود:با اینکه 1:هر که با تو قهر کند با بپیوند. پیغمبر کهخدای متعال در قرآن در مورد ایشان می فرماید: ما ینطق عن الهوی …قهر قطعا شیطانی است و صلح و آشتی الهی است.

2:هر کس با تو بدی کند به او احسان کن"ادفع بالتی هی احسن"34/فصلت

3:هر کس با سفاهت و نادانی و جهالت با تو رفتار کرد با او با حلم وعفو و گذشت  برخورد کن اگر غضب کنی سرباز شیطان می شوی.

سه شنبه -18 آذر 1393 جلسه اخلاق حاج شیخ عبدالمجید باقری بنابی

خواهر نگو،خاکستر خواهر می آید

با کوهی از غم،خسته و بی پر می آید

ای شاهد بر نیزه ی در به دری  هام

چشم تو روشن صاحب معجر می اید

امروز یعنی با صدای یا حسینم

ته مانده ی جانم کنارت در می آید

ای بی کفن ای بی سر و سامانی من

برخیز  زینب را ببین با سر می آید

با دستباف مادر و گهواره و مشک

همرا من یک حلقه انگشتر می آید

یادت می آید با چه شکلی رفتم اکنون

انگار اصلا یک کس دیگر می آید

از شهر بی شرم نگاه خیره سرها

سقا کجایی دختر حیدر می آید

شعر از:علیرضا لک

با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد

طلبه محترم سرکار خانم مریم درستان  آبان امسال در بیست و هفتمین دوره  مسابقات قرآن کریم سازمان اوقاف و امور خیریه با کسب مقام اول در رشته ترتیل خوانی  در مرحله شهرستانی موفق به حضور در مرحله استانی شد با آرزوی موفقیت و توفیقات روز افزون ایشان . 

امروز جمعه مورخه  93-9-14 سر کار خانم راحله قاضی هشترودی با کسب نمره بیست موفق به دفاعیه پایان نامه اش با موضوع راهکار های انتقال مفاهیم دینی به نوجوانان  شدند این پایان نامه از لحاظ محتوایی بسیار عمیق و قابل استفاده بوده   و اطلاعات زیادی را در این زمینه در اختیار خوانندگان می گذارد موفقیت ایشان را در تمامی مراحل زندگی از ایزد منان خواستاریم.

اگر امام حسین(ع) علم به شهادت خود داشتند، چرا به کربلا رفتند؟ و اگر علم نداشتند، پس روایاتی که دلالت بر علم ائمه(ع) دارد را چگونه باید توجیه کرد؟

پاسخ آیت الله جوادی آملی :

پاسخ: الف: گاهی شرایط به گونه ای است که آدمی، بناچار برای رسیدن به مقصد و مقصود خویش، هر کاری انجام می دهد؛ حتی اگر بداند به مرگ او می انجامد. رزمندگان اسلام که در دوران دفاع مقدس، برای عبور از میدان مین، بر هم سبقت می گرفتند، می دانستند سرانجام داوطلب شدن و سبقت گرفتن برای رفتن به میدان مین، شهادت آنان است، لیکن چون می دانستند برای دفاع از نظام اسلامی، چاره ای جز این نیست، پا در این میدان بی بازگشت می گذاشتند.

حرکت امام حسین(علیه السلام) به سوی کربلا نیز از این قبیل بود؛ زیرا انحراف در حکومت اسلامی به جایی رسیده بود که اگر قیام عارفانه آن حضرت و یاران باوفایش نبود، اسلام به پایان رسیده بود: «و علی الإسلام السّلام إذ قد بلیت الأمّة براع مثل یزید» و این انحراف، جز با شهادت امام حسین(علیه السلام) قابل اصلاح نبود.

* انواع علم ائمه اطهار(ع)

ب: پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) و ائمه اطهار(علیهم السلام) از دو علم برخوردارند: علومی که از راههای عادی به دست می آید و علومی که از راههای غیر عادی و غیر متعارف به دست می آید. با توجه به اینکه دنیا نشئه تکلیف است و آن پیشوایان نور نیز همانند سایر مردم، مکلّف به تکالیف الهی بودند، مکلّف به استفاده از علوم غیر عادی نبودند و تنها باید طبق علم عادی رفتار می کردند. البته در مواردی که خداوند به آنها اجازه می داد، از علوم غیر عادی برای اعجاز و اثبات حق بودن دعوت یا دعوا استفاده می کردند. پس استفاده از علوم غیر عادی به اذن خاص الهی بستگی داشت، نه به اراده خودشان. چون آن ذوات نورانی در تمام ابعاد علمی و عملی، معصوم و مصون بودند و اراده آنان تابع اراده الهی بود، هرگز در استفاده از علوم غیر عادی، از امر خداوند سرپیچی نمی کردند. حتی در قضا نیز مأمور بودند که به علم عادی عمل کنند. به همین سبب، پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمود:

هرگز به قضای من مغرور نشوید و نگویید چون پیغمبر در این نزاع به نفع ما داوری کرد، پس حق با ماست؛ زیرا من نیز در بین شما با شهادت و قسم حکم می کنم؛ درحالی که برخی از شما در اقامه دلیلِ مَحکمه پسند، قوی تر و خوش بیان تر از طرف مقابل خود است. پس هر کسی که من به نفع او حکم کردم، ولی حق با طرف مقابل بود، بداند که قضای من چیزی را تغییر نمی دهد، بلکه او قطعه ای آتش را به خانه خود خواهد برد: «إنما أقضی بینکم بالبیّنات و الأیمان و بعضکم ألحن بحجته من بعض، فأیّما رجل قطعتُ له من مال أخیه شیئاً فإنما قطعتُ له به قطعة من النار». [1]

بنابراین، آگاهی ائمه(علیهم السلام) از سرنوشت غیبی خودشان تکلیف آور نبود. از این جهت از آن علم استفاده نمی کردند؛ مگر در مواردی خاص که از سوی خداوند متعال مأمور استفاده از آن می شدند؛ وگرنه معیار تکلیف، علم عادی بود، نه علم غیر عادی. از این رو، اگر از راههای عادی، به نقشه دشمن پی می بردند و شرایطشان همانند شرایط امام حسین(علیه السلام) نمی بود، حتماً برای خنثی کردن آن، اقدام می کردند. [2]

ج. ابو بصیر از امام(صلّی الله علیه وآله وسلّم)ادق(علیه السلام) نقل کرده است:

هر امامی که نداند به چه مصیبتی گرفتار خواهد شد و چه بر سر او خواهد آمد، چنین کسی، اساساً حجّت خدا بر خلق او نیست: «أیّ إمام لا یعلم ما یصیبه و إلی ما یصیر فلیس ذلک بحجة لله علی خلقه». [3]

در برخی روایات آمده است:

امام معصوم(علیه السلام) به جزئیات آنچه بر سر او خواهد آمد، آگاهی دارد و این آگاهی را از صحیفه ای که در اختیار او قرار می گیرد، کسب می کند و آنگاه که مأموریت های ذکر شده در آن صحیفه به پایان می رسد، می فهمد که عمر او نیز به پایان رسیده است: «… إن لکلّ واحدٍ منّا صحیفة فیها ما یحتاج إلیه أن یعمل به فی مدّته فإذا انقضی مافیها ممّا أُمر به عرف أنّ أجله قد حضر… ». [4]

ماموریت های خداوند به اهل بیت قبل از وفات پیامبر

از امام صادق(علیه السلام) رسیده است:

قبل از وفات رسول اکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) خدای عزّ و جلّ کتابی را که با مهرهایی از طلا مهر شده بود، بر آن حضرت نازل کرد و گفت: ای محمد! این وصیّت تو به نجبای از اهل بیت توست. پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) از جبرئیل پرسید: نجبای من چه کسانی هستند؟ جبرئیل گفت: علی بن بی طالب و فرزندان او(علیهم السلام). پیغمبراکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) آن کتاب را به امیرمؤمنان(علیه السلام) داد و به او فرمود یک مهر آن را باز کند و به آنچه در آن است، عمل کند. امیرمؤمنان(علیه السلام) چنین کرد و سپس آن را به فرزند خود، امام حسن(علیه السلام) داد. او نیز با گشودن مُهری به محتوای آنچه در آن بود، عمل کرد. آنگاه آن را به امام حسین(علیه السلام) داد. او نیز با گشودن مهر مربوط به خود، دید که در آن آمده است: همراه با گروه خود، برای شهید شدن خارج شو که بدون تو شهادت نصیب آنان نخواهد شد و جانت را به خدا بفروش. او نیز چنین کرد و آنگاه کتاب را به علی بن الحسین(علیهماالسلام) داد.

آن حضرت باگشودن مهر مربوط به خود، دید که در آن نوشته شده: سکوت اختیار کن، در منزل خود بنشین و به عبادت پروردگارت بپرداز تا مرگت فرا رسد. او نیز چنین کرد و آنگاه کتاب را به فرزند خود محمدبن علی(علیهماالسلام) سپرد. آن حضرت با گشودن مهر مربوط به خود، این گونه مأموریت پیدا کرد: به مردم حدیث بگو و فتوا بده و از کسی جز خدای عزّوجلّ نترس؛ زیرا کسی توان آسیب رساندن به تو را ندارد. او نیز چنین کرد و سرانجام کار خود را به فرزندش جعفر بن محمّد(علیهماالسلام) سپرد. او نیز با گشودن مهر مربوط به خود، این گونه مأمور شد: به مردم حدیث بگو، فتوا بده و علوم اهل بیت(علیهم السلام) را منتشر کن. پدران صالح خود را تصدیق کن و از کسی جز خدای عزّ و جلّ هراسان مباش؛ زیرا تو در پناه و امان هستی. او نیز چنین کرد و آن را به فرزند خود، موسی بن جعفر(علیهماالسلام) سپرد. در اینجا امام(علیه السلام) بدون اینکه به شرح وظایف امام کاظم و ائمه بعدی(علیهم السلام) که هنوز زمان امامتشان فرا نرسیده بود اشاره کند، فرمود: موسی بن جعفر(علیهماالسلام) آن را به امام بعد از خود می سپارد و او نیز… تا آنکه حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام کند. [5]

[1] تهذیب الأحکام، ج۶، ص۲۲۹، ح۵۵۲
[2] همچنین در این باره ر.ک: ج۱ همین کتاب، ص۱۷۶
[3] کافی، ج۱، ص۲۵۸
[4] کافی، ج۱، ص۲۸۳، باب أن الأئمة(علیهم السلام) لم یفعلوا شیئاً و لا یفعلون إلاّ بعهد من الله عزّوجلّ و أمر منه لا یتجاوزونه.
[5] کافی، ج۱، ص

غیبت:تو روش میگم

تهمت:همه میگن

دروغ:مصلحتی

رشوه:شیرینی

ظلم:حقشه

مال حرام:پیش سه  هزارمیلیارد  ریال هیچیه

ربا:همه می خورن

نگاه به نامحرم:یه نظر حلاله

مجلس حرام:یه شب که هزارشب نمیشه

بخل:اگه خدا می خواست بهش می داد

حضرت زهرا (ع) در وصیّت خود به علی (ع) فرمود: «جنازه ام را با تابوت (که پوشاننده است) حمل کنید!» اسماء بنت عُمیس می گوید: روزی حضرت فاطمه (ع) به من فرمود: «من از کار مردم مدینه که زنان خود را بعد از مرگ به صورت ناخوشایندی برای دفن می برند و تنها پارچه ای برای او می افکنند که حجم بدن از پشت آن نمایان است نا خرسندم.

من گفتم: در سرزمین من حبشه چیزی دیده ام که با آن جنازۀ مردگان را حمل می کردند. سپس اسماء شاخه هایی از درخت نخل برداشت و به صورت تابوت مخصوصی درآورد و گفت: مردم حبشه بر روی چوبهایی این چنین پارچه ای می افکنند و جسد را درون آن می گذارند، به گونه ای که حجم بدن پیدا نباشد.

هنگامی که بانوی بزرگ اسلام آن را مشاهده کرد فرمود: «بسیار خوب و عالی است ؛ هنگامی که من از دنیا رفتم مرا با آن بردارید.» امام صادق (ع) فرمود :« اوّلین کسی که در اسلام تابوت برای جنازه مطهرش قرار داده شد، حضرت فاطمه (ع) بود.»1 ابن عبّاس نیز می گوید:وقتی حضرت فاطمه (ع) در اثر غصّه ها و ضرب و شتم ها مریض شد، به اسماء فرمود : «جنازۀ مرا طوری حمل نکنید که حجم بدنم پیدا باشد.» اسماء بنت عمیس تابوتی از شاخه های درخت خرما برای آنا حضرت درست کرد. و این اوّلین تابوت در اسلام بود. وقتی حضرت زهرا (ع) آن را دیدند، لبخندی زد که بعد از رحلت رسول خدا (ص) تا آن روز او را چنین خوشحال ندیده بودیم. سپس جنازه مطهرش را شبانه حمل و دفن نمودیم.2

1.التهذیب.469.1. 2.الطبقات.28:8.

:مقام معظم رهبری مد ظله العالی

بسیج به معنی حضور در همان نقطه ای است که اسلام و قرآن و امام زمان (ارواحنا فداه)و این انقلاب مقدس به آن نیازمند است.