این همه پیامك علیه ملتی استوار! دلیلش چیست؟

تا حالا دلیل پیامك هایی كه علیه لرها و تركها درست میكنند میدونید؟

ای گوهر بحر آفرینش

وی چشم و چراغ اهل بینش

همنام علی مرتضایی

سرتا به قدم خدانمائی

امروز که دل قرین شادیست

میلاد تو ای امام هادی است

میلاد تو برهمه مبارک

بر مهدی فاطمه مبارک

شماري از مبلغين مدرسه علميه وليعصرعج بناب در ايام دهه ولايت وامامت به مدارس سطح ابتدايي و راهنمايي و دبيرستان و نيز مساجد و محافل عمومي  اين شهرستان اعزام شدند.

خانم موسوي مدير مدرسه وليعصرعج با اساره به اعزام مبلغين به اين مراكز تصريح  كردند چندين نفر از مبلغين اين مدرسه در ايام دهه ولايت و امامت و نيز روز عرفه به مدارس و محافل و مدارس اعزام شدند كه فعاليت هاي خود را در قالب دعا و شرح آن و سخنراني و پرسش و پاسخ در مورد امامت و ولايت و احكام خواهران انجام داده و خواهند داد. اين طرح تا پايان دهه امامت ادامه خواهد داشت و در مناسبتهاي ديگر نيز اجرا خواهد شد.

روز عرفه، روز شناخت است. عرفه روزي است كه خداي سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خويش فرا مي خواند و خوان كرم و احسان و لطف خود را براي آنان مي گسترد و درهاي مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روي آنان مي گشايد.
دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات، جاري مي شود. آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (ع) و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي كند. اشك و زمزمه ما را نيز بپذير، اي خداي عرفه.

در اين روز حجاج بيت ا… الحرام با وقوف در صحراي عرفات با خداي خويش به مناجات مي پردازند و دعاي عرفه امام حسين(ع) را قرائت مي كنند.
مسلمانان نيز در گوشه گوشه اين كره خاكي در اين روز همه با هم نجوا كردند:
“خداي من، من به گناهانم اعتراف مي كنم، آنها را ببخش، منم كه بد كردم، منم كه خطا كردم، منم كه تصميم به گناه گرفتم، منم كه ناداني كردم.”
مسلمانان با شركت در آيين پرفيض و ملكوتي دعاي عرفه، با ريختن اشك عشق، از معبود خود طلب عفو كرده و براي گناهان گذشته خود از ذات اقدس الهي طلب مغفرت كردند.

عرفات نام جايگاهي است كه حاجيان در روز عرفه (نهم ذي الحجه) در آنجا توقف مي كنند و به دعا و نيايش مي پردازند و پس از برگزاري نماز ظهر و عصر به مكه مکرمه باز مي گردند و وجه تسميه آنرا چنين گفته اند كه جبرائيل عليه السلام هنگامي كه مناسك را به ابراهيم مي آموخت، چون به عرفه رسيد به او گفت ?عرفت? و او.

پاسخ داد آري، لذا به اين نام خوانده شد. و نيز گفته اند سبب آن اين است كه مردم از اين جايگاه به گناه خود اعتراف مي كنند و بعضي آن را جهت تحمل صبر و رنجي مي دانند كه براي رسيدن به آن بايد متحمل شد. چرا كه يكي از معاني ?عرف? صبر و شكيبايي و تحمل است. (1)
فَتَلَقي آدَمُ مِنْ رَبِّه كَلماتًُ فتابَ عَليهِ اِنَّه هو التَّوابُ الرّحيمْ
آدم از پروردگارش كلماتي دريافت داشت و با آن به سوي خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذيرفت، چه او توبه پذير مهربان است.
طبق روايت امام صادق(ع)، آدم (ع) پس از خروج از جوار خداوند، و فرود به دنيا، چهل روز هر بامداد بر فرار كوه صفا با چشم گريان در حال سجود بود، جبرئيل بر آدم فرود آمد و پرسيد:
ـ چرا گريه مي كني اي آدم؟
ـ چگونه مي توانم گريه نكنم در حاليكه خداوند مرا از جوارش بيرون رانده و در دنيا فرود آورده است.
ـ اي آدم به درگاه خدا توبه كن و به سوي او بازگرد.
ـ چگونه توبه كنم؟
جبرئيل در روز هشتم ذيحجه آدم را به مني برد، آدم شب را در آنجا ماند. و صبح با جبرئيل به صحراي عرفات رفت، جبرئيل هنگام خروج از مكه، احرام بستن را به او ياد داد و به او لبيك گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسيد تلبيه را قطع كرد و به دستور جبرئيل غسل كرد و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و كلماتي را كه از پروردگار دريافت كرده بود به وي تعليم داد، اين كلمات عبارت بودند از:

خداوندا با ستايشت تو را تسبيح مي گويم سُبحانَكَ اللهُمَ وَ بِحمدِك
جز تو خدايي نيست لا الهَ الاّ اَنْتْ
كار بد كردم و بخود ظلم نمودم عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسي
به گناه خود اعتراف مي كنم وَ اِعْتَرِفْتُ بِذَنبي اِغْفرلي
تو مرا ببخش كه تو بخشنده مهرباني اِنَّكَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحيمْ

آدم (ع) تا هنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشك مي ريخت، وقتي كه آفتاب غروب كرد همراه جبرئيل روانه مشعر شد، و شب را در آنجا گذراند. و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نيز با كلماتي به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت……

ass="MsoNormal” style="text-align: center; line-height: 200%;” dir="rtl">***

an style="font-size: 12pt; line-height: 200%; font-family: "Tahoma","sans-serif"; color: red;” lang="FA">تسبيحات حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله در روز عرفه

پس فرموده بخوان اين تسبيحات را كه مروى از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله است و سيّد بن طاوُس در اقبال ذكر فرموده :
سُبْحانَ الَّذى فِى السَّمآءِ عَرْشُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الاَْرْضِ حُكْمُهُ
منزه است خدايى كه در آسمان است عرش او منزه است خدايى كه در زمين است فرمان و حكمش
سُبْحانَ الَّذى فِى الْقُبوُرِ قَضآؤُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الْبَحْرِ سَبيلُهُ
منزه است خدايى كه در گورها قضا و فرمانش جارى است منزه است خدايى كه در دريا راه دارد
سُبْحانَ الَّذى فِى النّارِ سُلْطانُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ
منزه است خدايى كه در آتش دوزخ سلطنتش موجود است منزه است خدايى كه در بهشت رحمت او است
سُبْحانَ الَّذى فِى الْقِيمَةِ عَدْلُهُ سُبْحانَ الَّذى رَفَعَ السَّمآءَ
منزه است خدايى كه در قيامت عدل و دادش برپا است منزه است خدايى كه آسمان را بالا برد
سُبْحانَ الَّذى بَسَطَ الاْرْضَ سُبْحانَ الَّذى لا مَلْجَاَ وَلا مَنْجا مِنْهُ اِلاّ اِلَيْهِ
منزه است خدايى كه زمين را گسترد منزه است خدايى كه ملجا و پناهى از او نيست جز بسوى خودش
پس بگو
سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ صد مرتبه
منزه است خدا و حمد از آن خدا است و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر از توصيف است
و بخوان توحيد صد مرتبه و آية الكرسى صد مرتبه و صلوات بر محمّد و آل محمّد صد مرتبه و بگو
لااِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَيُميتُ
معبودى جز خدا نيست يگانه اى كه شريك ندارد پادشاهى خاص او است و از آن او است حمد زنده كند و بميراند
وَيُميتُ وَيُحْيى وَهُوَ حَىُّ لا يَموُتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ
و بميراند و زنده كند و او است زنده اى كه نميرد هرچه خير است بدست او است و او بر هر چيز
قَديرٌ ده مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ وَاَتوُبُ اِلَيْهِ ده مرتبه
توانا است آمرزش خواهم از خدايى كه معبود بحقى جز او نيست كه زنده و پاينده است و بسويش توبه كنم
يا اَللّهُ ده مرتبه يا رَحْمنُ ده مرتبه يا رَحيمُ ده مرتبه يا بَديعَ السَّمواتِ وَالاْرْضِ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ ده مرتبه يا حَىُّ يا قَيُّومُ ده مرتبه يا حَنّانُ يا مَنّانُ ده مرتبه يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ ده مرتبه آمينَ ده مرتبه

***

مضامینی از دعای عرفه

1ـ ستايش حق تعالي:
ستايش سزاوار خداوندي است كه كس نتواند از فرمان قضايش سرپيچد و مانعي نيست كه وي را از اعطاي عطايا، باز دارد. و صنعت هيچ صنعتگري بپاي صنعت او نرسد. بخشنده بيدريغ است. اوست كه بدايع خلقت را بسرشت و صنايع گوناگون وجود را با حكمت خويش استوار ساخت…….

2ـ تجديد عهد و ميثاق با خدا:
پروردگارا بسوي تو روي آورم. و به ربوبيت تو گواهي دهم. و اعتراف كنم كه تو تربيت كننده و پرورنده مني. و بازگشتم بسوي توست. مرا با نعمت آغاز فرمودي قبل از اينكه چيز قابل ذكري باشم…….

3ـ خود شناسي:
و قبل از هدايت مرا با صنع زيبايت مورد رأفت و نعمتهاي بيكرانت قرار دادي. آفرينشم را از قطره آبي روان پديد آوردي. و در تاريكيهاي سه گانه جنيني سكونتم دادي: ميان خون و گوشت و پوست. و مرا شاهد آفرينش خويش نگرداندي و هيچيك از امورم را بخودم وا نگذاشتي……..

4ـ راز آفرينش انسان:
ولي مرا براي هدفي عالي يعني هدايت (و رسيدن به كمال) موجودي كامل و سالم بدنيا آوردي. و در آن هنگام كه كودكي خردسال در گهواره بودم، از حوادث حفظ كردي. و مرا از شير شيرين و گوارا تغذيه نمودي. و دلهاي پرستاران را بجانب من معطوف داشتي. و با محبت مادران به من گرمي و فروغ بخشيدي……..

5ـ تربيت انسان در دانشگاه الهي:
تا اينكه با گوهر سخن مرا ناطق و گويا ساختي. و نعمتهاي بيكرانت را بر من تمام كردي. و سال به سال بر رشد و تربيت من افزودي. تا اينكه فطرت و سرنوشتم، به كمال انساني رسيد. و از نظر توان اعتدال يافت. حجتت را بر من تمام كردي كه معرفت و شناختت را به من الهام فرمودي…….

6ـ نعمتهاي خداوند:
آري اين لطف تو بود كه از خاك پاك عنصر مرا بيافريدي. و راضي نشدي اي خدايم كه نعمتي را از من دريغ داري. بلكه مرا از انواع وسائل زندگي برخوردار ساختي. با اقدام عظيم و مرحمت بيكرانت بر من. و باحسان عميم خود نسبت به من، تا اينكه همه نعماتت را درباره من تكميل فرمودي……

7ـ شهادت به بيكراني نعمت هاي الهي:
الهي! من به حقيقت ايمانم، گواهي دهم. و نيز به تصميمات متيقن خود و به توحيد صريح و خالصم
و به باطن ناديدني نهادم. و پيوستهاي جريان نور ديده ام. و خطوط ترسيم شده بر صفحه پيشاني ام، و روزنه هاي تنفسي ام، و نرمه های تيغه بيني ام. و آوازگيرهاي پرده گوشم و آنچه در درون لبهاي من پنهان است……

8ـ ناتواني بشر از بجا آوردن شكر الهي:
گواهي مي دهم اي پروردگار كه اگر در طول قرون و اعصار زنده بمانم و بكوشم تا شكر يكي از نعمات تو بجا آورم، نتوانم مگر باز هم توفيق تو رفيقم شود، كه آن خود مزيد نعمت و مستوجب شكر ديگر، و ستايش جديد و ريشه دار باشد………..

9ـ ستايش خداي يگانه:
معهذا من با تمام جد و جهد و توش و توانم تا آنجا. كه وسعم مي رسد با ايمان و يقين قلبي گواهي مي دهم. و اظهار مي دارم:
حمد و ستايش خدايي را كه فرزندي ندارد تا ميراث برش باشد. و در فرمانروايي نه شريكي دارد تا با وي در آفرينش بر ضديت برخيزد و نه دستياري دارد تا در ساختن جهان به وي كمك دهد…..

10ـ خواسته هاي يك انسان متعالي:
خداوندا، چنان كن كه از تو بيم داشته باشم، آنچنان كه گويي تو را مي بينم و مرا با تقوايت رستگار كن! اما بخاطر گناهانم مرا به شقاوت دچار مساز! مقدر كن كه سرنوشت من به خير و صلاح من باشد. و در تقديراتت خير و بركت بمن عطا فرما!

11ـ سپاس به تربيت هاي الهي:
خداوندا! ستايش از آن تست كه مرا آفريدي. و مرا شنوا و بينا گرداندي! و ستايش سزاوار تست كه مرا بيافريدي و خلقتم را نيكو بياراستي. بخاطر لطفي كه به من داشتي والا……

12ـ نيازهاي تربيتي از خدا:
و مرا بر مشكلات روزگار، و كشمكش شبها و روزها ياري فرماي! و مرا از رنجهاي اين جهان و محنتهاي آن جهان نجات بده و از شر بديهايي كه ستمكاران در زمين مي كنند نگاه بدار………….

13ـ شكايت به پيشگاه خداوند:
خدايا! مرا به كه وا مي گذاري؟ آيا به خويشاوندي كه پيوند خويشاوندي را خواهد گسست؟ يا به بيگانه كه بر من بر آشفتد؟ يا به كسانيكه مرا به استضعاف و استثمار كشانند؟ در صورتيكه تو پروردگار من و مالك سرنوشت مني؟

14ـ اي مربي پيامبران و فرستنده كتب آسماني:
اي خداي من و اي خداي پدران من! ابراهيم، اسماعيل، اسحق و يعقوب، و اي پروردگار جبرئيل، مكائيل و اسرائيل. و اي تربيت كننده محمد، خاتم پيامبران و فرزندان برگزيده اش. اي فرو فرستنده تورات، انجيل زبور و فرقان……

15ـ تو پناهگاه مني:
تو پناهگاه مني، بهنگامي كه راهها با همه وسعت، بر من صعب و دشوار شوند و فراخناي زمين بر من تنگ گردد. و اگر رحمت تو نبود من اكنون جزء هلاك شدگان بودم. و تو مرا از خطاهايم باز مي داري. و اگر پرده پوشي تو نبود از رسوايان بودم.
“MsoNormal” style="text-align: center; line-height: 200%;” dir="rtl">حضرت ابراهيم (ع) در عرفات
در صحراي عرفات، جبرئيل، پيك وحي الهي، مناسك حج را به حضرت ابراهيم (ع) نيز آموخت و حضرت ابراهيم (ع) در برابر او مي فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

="font-size: 10pt; line-height: 200%; font-family: "Tahoma","sans-serif";” lang="FA">
پيامبر اسلام (ص) در عرفات
و نيز دامنه كوه عرفات در زمان صدر اسلام كلاس صحرايي پيامبر اسلام (ص) بود و بنا به گفته مفسرين آخرين سوره قرآن در صحراي عرفات بر پيغمبر (ص) نازل شد و پيغمبر اين سوره را كه از جامع ترين سوره هاي قرآن است و داراي ميثاق و پيمانهاي متعدد با ملل يهود، مسيحي و مسلمان و علماي آنها مي باشد، و قوانين و احكام كلي اسلام را در بر دارد، به مردم و شاگردانش تعليم فرمود.
و طبق مشهور ميان محدثان پيامبر (ص) در چنين روزي سخنان تاريخي خود را در اجتماعي عظيم و با شكوه حجاج بيان داشت:
…… اي مردم سخنان مرا بشنويد! شايد ديگر شما را در اين نقطه ملاقات نكنم. شما به زودي به سوي خدا باز مي گرديد. در آن جهان به اعمال نيك و بد شما رسيدگي مي شود. من به شما توصيه مي كنم هركس امانتي نزد اوست بايد به صاحبش برگرداند. هان اي مردم بدانيد ربا در آئين اسلام اكيداً حرام است. از پيروي شيطان بپرهيزيد. به شما سفارش مي كنم كه به زنان نيكي كنيد زيرا آنان امانتهاي الهي در دست شما هستند، و با قوانين الهي بر شما حلال شده اند.
……… من در ميان شما دو چيز به يادگار مي گذارم كه اگر به آن دو چنگ زنيد گمراه نمي شويد، يكي كتاب خدا و ديگري سنت و (عترت) من است.
هر مسلماني با مسلمان ديگر برادر است و همه مسلمانان جهان با يكديگر برادرند و چيزي از اموال مسلمانان بر مسلماني حلال نيست مگر اينكه آنرا به طيب خاطر به دست آورده باشد…..
صحراي عرفات همايش شناخت و خودسازي امام حسين (ع)
حضرت سيدالشهدا، امام حسين (ع) نيز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهي از اصحاب از خيمه هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند، و روي به دامن ?كوه رحمت? نهادند و در سمت چپ كوه روي به كعبه، همايشي تشكيل دادند، كه موضوع آن به مناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگي بود. اين همايش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگي و تزكيه و خودسازي بود.

درسوگ شكافنده دانش

فخر ما اين است كه شيعه حضرت باقر عليه السلام و پيرو مرام عترتيم.

سرفرازيم كه از سرچشمه علوم عترت، معارف زلال دين را مي نوشيم و شاگرد مكتب اهل بيتيم .

شهادت حضرت باقرالعلوم عليه السلام، داغي بر دل شيعه است كه هرگز التيام نمي پذيرد .

فروغي كه از بيت نبوت و خاندان رسالت، جهان و جامعه بشري را روشني مي داد، در وجود شكافنده دانش ها، امام محمدبن علي ، باقرالعلوم عليه السلام تجلي يافت و خورشيد هدايتش دلها و ديده ها را روشن ساخت.

عصر غربت شيعه، با درخشش آن خورشيدها آراسته مي شد و سربلندي پيروان قرآن و رهروان مكتب ولايت، از آن بود كه نشان تبعيت و تأسي به آن خاندان را داشتند.

هرگاه خورشيدي از افق عترت غروب مي كرد، آفتاب فروزانتري به نورافشاني مي پرداخت،تا ظلمت، فراگير نشود و جهالت، راه را تيره و تار نسازد.

امام باقر عليه السلام مجمع نورانيت ها و خواستگاه فضايل بود.

سلامي كه پيامبر اكرم ، از زبان جابربن عبدالله به امام باقر عليه السلام رساند، گوياي منزلت آن وجود بركت خيز و عزت آفرين است.

امروز فقه شيعه و فرهنگ تشيع ، ميراث آن امام و وامدار تعاليم اوست و فقهاي ما در حوزه هاي علميه ، برسر سفره دانش و معارف حضرت اباجعفر، امام باقر عليه السلام نشسته اند.

دانش اگر دريا بود او ناخداي آن اقيانوسها بود .

علم اگر گوهر بود ، او غواص بي بديلي بود كه دامن دامن مرواريد معرفت به تشنگان معرفت مي بخشيد و سخاوتمندانه جانهاي شيفته و مشتاق را سيراب مي كرد

مسجد مدينه و حرم رسول خدا، هنوز طنين صداي او را در خود دارد، كه به نشر علوم و احاديث اهل بيت مي پرداخت. و انديشه هاي جويا و پويا را تغذيه مي كرد.

روز هفدم ذي حجه رنگ حزن و ماتم دارد،چرا كه شيعه در جنين روزي به سوگ پيشواي پنجم خويش مي نشيند و بر فقدان آن امام بزرگوار ، اشك ماتم مي ريزد.

اما…مكتب و سخنانش، بستري است كه حيات جاويدان آن حضرت را در عصرها و نسلهاي متوالي،تداوم مي بخشد.

هركه شاگرد مكتب اوست ، دريا دل است.

هركه مهر اورا در دل دارد گنجي بي پايان در سينه دارد.

در آستانه روز عرفه، روز ارتباط با مالك هستي  طرح معرفت شناسي دعاي عرفه در مدرسه علميه وليعصر(عج) بناب برگزار مي گردد.اين برنامه در قالب سخنراني از ارزش و اهميت و تاثير دعا بويژه مفاهيم دعاي عرفه مي باشد  كه توسط حجت الاسلام والمسلمين حاج آقاي اصغري انجام مي گردد. حجت الاسلام والمسلمين اصغري ابتدا كلياتي از تاثيرات دعا در زندگي انسان و شرايط و موانع استجابت دعا بياناتي عرض كردند كه در ادامه جلسات، بحث تخصصي مفاهيم دعاي عرفه بيان خواهد شد.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

محفل انس با قرآن كريم و افتتاح طرح بزرگ تدبر در قرآن

روز شنبه همزمان با هفته دفاع مقدس، محفل انس با قرآن كريم و افتتاح طرح تدبر با حضور سركار خانم سلطاني از اساتيد برجسته تدبر در منطقه، در حوزه علميه حضرت وليعصر (عج) بناب برگزار گرديد.خانم سلطاني ابتدا با بياني  اجمالي از اهميت توجه به قرآن كريم،تدبر در قرآن را زمينه اي براي فهم قرآن  ودر مرتبه عالي، عمل به قرآن كريم دانستند. ايشان  در ادامه سخنان خويش وظايف طلاب نسبت به قرآن كريم را بيان فرمودند و آشنايي با قرآن كريم را يك راه اصلي  و بزرگ براي آشنايي با خداوند متعال و ائمه اطهار عليهم السلام دانستند.

همچنين ايشان در پايان مطالب خويش سوره مباركه شمس را براي جمع حاضر تدبر نمودند.

سركار خانم موسوي مدير اين مدرسه هدف از اين برنامه را ايجاد انس و انگيزه براي توجه بيشتر به قران كريم و برگزاري تدبر براي همه پايه ها در طول ترم عنوان فرموده و بيان كردند انشاالله اين طرح افزايش معنويت و آرامش طلاب و ايجاد فضاي گسترده قرآني را بهمراه خواهد داشت.

بسم رب الشهدا

روز شنبه 30 شهریور 92 مراسم با شکوه افتتاحییه علم و تهذیب طلاب ورودی سال تحصیلی 93-92 برگزار شد.در این مراسم موسس و

استاد بزرگوارحوزه حضرت آیت الله شیخ عبد المجید باقری بنابی ضمن خیر مقدم گویی به طلاب با اشاره به آیه 122 سوره توبه (فلولانفر من

کل فرقه…)به اهمیت علم خصوصا ضرورت علم فقه در جامعه پرداختند.ایشان افزودند:با توجه به آیه مذکور طلبه لازم است در علم فقه سه

مرحله ضروری را طی کند.ابتدا علم خود را افزایش داده وارد عمل شودبعد از عالم و عامل شدن مرحله مهم تبلیغ و تذکر را شروع کند و در

این راه کوشا باشد.همچنین ایشان هدف طلبگی را بالاترین اهداف شمرده،راه طلبگی را راه انبیا معرفی کردند.

در ادامه این مراسم خطیب و مشاورمنطقه حجت الاسلام والمسلمین آقای رفیعی در رابطه با اهداف وانگیزه طلبگی و روشن ساختن این مسیر

فرمودند:انتخاب هر شخص با باورها واعتقادات او متناسب است.و بی شک انتخاب راه طلبگی به باورهای بلند واعتقاد صحیح فرد بر می

گردد.بنابراین بعد از این انتخاب باید اعمال ورفتارمتناسب با این شخصیت انجام دهد.

در پایان سر کار خانم موسوی مدیر محترم مدرسه گزارش جامعی از فعالیتهای مختلف مدرسه و نیزفعالیت فارغ التحصیلان درمدارس دیگر

بیان نمودند.

بر گزاری این مراسم همزمان با آغازهفته دفاع مقدس بود وطلاب،سال تحصیلی جدید وآموختن علم وتهذیب را با تجدید عهد با امام عصر

(عج الله تعاتی فرجه الشریف) ومقام معظم رهبری ،حفظ آرمانهای امام راحل وادامه راه شهدا آغاز کردند وبسته فرهنگی (شامل بروشور و

عکس) به مناسبت هفته دفاع مقدس با موضوع دعوت نامه امام زمان (عج ال…) تقدیم طلاب گردید.

همزمان با آغاز هفته دفاع مقدس ،مدرسه علمیه حضرت ولی عصر (عج الله تعالی) بناب نمایشگاهی با عنوان گلستان شهدا بر گزارمی کند.

این نمایشگاه حاوی اطلاعاتی جامع از شهدای دفاع مقدس در قالب عکس،پوستر،کتاب و فلش کارت با مو ضوعات جالب و مفید در

ایستگاه مطالعاتی می باشد.

لازم به ذکر است در طول هفته دفاع مقدس بر نامه های مختلفی از جمله سخنرانی،زیارت عاشورا،زیارت آل یاسین،نمایش،زیارت

شهدا،مسابقه،ایستگاه صلواتی و…. در این نمایشگاه بر گزار می شود.

این نمایشگاه تا 12 مهر ماه دایر خواهد بود.

ويژگي بهار، حيات بخشيدن است

مهدي برترين حيات بخشي است که آرزوي تمام انبياء و اوصياء را به هدف اجابت مي‌رساند:

امام صادق (ع) در تفسير آيهِ شريفه (اعلموا ان اللّه يحيي الارض بعد موتها ) (1) ؛ «بدانيد که خداوند زمين را پس از مرگش زنده مي‌سازد». فرمود: «کُفر ا‌هلها فيحيها اللّه بالقائم؛ پس از مرگ زمين به وسيلهِ کافر شدن مردمان، خداوند آن را به‌وسيلهِ قائم (عج) زنده مي‌کند.» (2) .

امام باقر (ع) درتفسير همين آيه فرمود:

يحييها بالقائم (ع) فيعدل فيها، فيحيي الارض بعد موتها بالظلم. (3) .

خداوند آن را به وسيلهِ قائم (ع) زنده مي‌کند. پس عدالت را در آن به اجرا درميآورد و زمين را زنده مي‌سازد. پس از آن‌که به وسيلهِ ستم مرده باشد.

جعلهم حياه للانام و مصابيح للظلام. (4) .

خداوند آنان را مايه حيات مردم، و مشعل‌هاي هدايت در گمراهي‌ها قرار داد.

اين دم ابدال باشد ز آن بهار

در دل و جان رويد از وي سبزه‌زار (5) .

پاورقي

(1) حديد: 17.

(2) الزام الناصب، ص 244؛ روزگار رهايي ص 636.

(3) الامام المهدي ص 57، روزگار رهايي ص 636.

(4) غيبت نعماني، 232.

(5) مثنوي مولوي / دفتر اول / 92.

اين بي‌نيازي، گاه در اثر غناي مالي است و رفع فقر و از اين مهم‌تر، روح بي‌نيازي است که در اثر رشد عقلي، رخ مي‌نمايد:

فحينئذٍ تظهر الارض کنوزها و تبدي برکاتها فلا يجد الرجل منکم يومئذٍ موضعاً لصدقته و لالبره لشمول الغني جميع المؤ‌منين. (1) .

در آن هنگام، زمين گنجينه‌هاي خود را براي او آشکار مي‌سازد و برکت‌هايش را بيرون مي‌فرستد، ديگر انسان براي صدقه و بخشش محلّي پيدا نمي‌کند؛ زيرا بي‌نيازي همهِ مومنان را زير پَر مي‌گيرد.

رسول اسلام (ص):

يفيض فيهم المال حتي يَهمّ الرجل بماله من يقبَلُهُ حتي يتصدق فيقول الذي يعرضه عليه لا ارب لي به. (2) .

ثروت را در ميان آن‌ها به فراواني مي‌بخشد. کسي که درصدد صدقه دادن باشد، اموالي را برمي‌دارد و به مردم عرضه مي‌کند. به هر کس عرضه کند مي‌گويد: من نيازي ندارم.

يَق­سِم المال صحاحاً و يملاُ قلوب اُمّه محمد غني و يسعهم عدلُهُ. (3) .

مال را علي‌السويه تقسيم مي‌کند و دل‌هاي امت محمدي (ص) را بابي‌نيازي پر مي‌کند و عدالتش همهِ آن ها را فرا مي‌گيرد.

امام صادق (ع):

يامرُ منادياً فيقول: من کان له في المال حاجه فليقم. فما يقوم من الناس الارجل واحد فيقول: انا فيقول القائم: ائتِ السادن فقل له: ان المهدي يامرک ان تعطيني مالا فيقول السادن: اُحثُ و يحثو له في ثوبه حثوا حتي اذا جعله في حجره و ابرزه ندم و قال: کنتُ اَج­شَعَ اُمّهِ محمدٍ نفساً او عجز عَنّي ما وسعهم ثم يَرُدُّ المال الي الخازن فلا يُقبَل منه و يقول المهدي: انا لاناخذ شيئاً اعطيناه. (4) .

به منادي دستور مي‌دهد که در ميان مردم اعلام کند که هر کس نيازي به مال دنيا دارد برخيزد. از ميان همهِ مردم فقط يک نفر برمي‌خيزد و مي‌گويد: من. حضرت قائم (ع) به او مي‌فرمايد: برو پيش کليددار و بگو: مهدي (عج) به تو دستور مي‌دهد که مالي به من بدهي. کليددار مي‌گويد: جامه‌ات را بياور. جامه‌اش را پهن مي‌کند و وسط آن را پر مي‌کند. هنگامي که آن را بر دوش گيرد پشيمان مي‌شود که چرا در ميان امت محمدي (ص) من از همه آزمندتر باشم؟ چرا آن عفّت نفس عمومي را من دارا نباشم؟! آن گاه مال را به کليددار مي‌دهد و پذيرفته نمي‌شود و حضرت مهدي (عج) مي‌فرمايد: ما آن چه عطا کرديم هرگز باز پس نمي‌گيريم.

پاورقي

(1) ارشاد، 2، 384.

(2) مسند احمد، ج 2، 530؛ روزگار رهايي، 597.

(3) کشف الغمه، ج 3، 261؛ روزگار رهايي 597.

(4) الصواعق المحرقه، 164؛ روزگار رهايي، ص 642.

هرگاه شرمگین گردد من او را بیامرزم

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:

َا دَاوُدُ إِنَّ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً ثُمَّ رَجَعَ وَ تَابَ مِنْ ذَلِکَ الذَّنْبِ وَ اسْتَحْیَا مِنِّی عِنْدَ ذِکْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ وَ أَنْسَیْتُهُ الْحَفَظَةَ وَ أَبْدَلْتُهُ الْحَسَنَةَ وَ لَا أُبَالِی وَ أَنَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ).

خداوند به داود علیه السلام وحی فرستاد که :

ای داود! هرگاه ، از بنده مؤ من من گناهی سرزند و سپس از آن توبه نماید، و چون به یادش آید از من شرمگین گردد، من او را بیامرزم .

و آن گناه را از خاطر فرشتگان محو می نمایم . و به نیکی و ثواب بدل می کنم ، و پروایی ندارم ، و من مهربانترین مهربانانم .

مهدي فاطمه، خود ابر باران خيز، باران بهاري و چشمه جوشان است

الامام السحاب الماطر و الغيث الماطل و الشمس المضيئه و السماء الظليله و الارض البسيطه و العين الغريزه و الغدير و الروضه. (1) .

امام، ابر بارنده، باران پياپي، آسمان سايه افکن، زمين گسترده، چشمه جوشان، برکه و گلزار است.

پاورقي

(1) کافي، ج 1، ص 198؛ تحف العقول، 439.